گفتمان های آزادی سیاسی در دولت های جمهوری اسلامی ایران: مطالعه تطبیقیِ دولت های هاشمی، خاتمی، احمدی نژاد

این رساله با موضوع گفتمان های آزادی سیاسی در دولت های پس از انقلاب اسلامی اهداف اساسی زیر را تعقیب می کند: بررسی تعاریف و دسته بندی های رایج از آزادی، تبیین شاخصه های آزادی سیاسی براساس قانون اساسی جمهوری اسلامی، تحلیل گفتمان آزادی سیاسی در دولت ها و ارزیابی آن بر اساس شاخصه های طراحی شده، در دولت های سازندگی، اصلاحات و دولت عدالتخواه (نهم). به همین منظور کاوشی عمیق و گسترده در مورد سه دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی با تمرکز بر سال های 1368 تا 1388 به عمل آمده است. روش انجام این تحقیق توصیفی و تحلیلی است و بدین منظور دیدگاه های چهره های اصلی اجرایی نظام در دولت های سازندگی، اصلاحات و دولت عدالتخواه(نهم) بیان شده و سپس بر مبنای چارچوب تحلیل گفتمان مقایسه های لازم انجام شده تا مشخص شود در هر دوره چه گفتمانی از آزادی سیاسی در کشور حاکم بوده است. گفتمان های این سه دوره درباره آزادی سیاسی پس از استخراج، با شاخص های بدست آمده از قانون اساسی جمهوری اسلامی در مورد آزادی سیاسی مقایسه شده اند. در پایان با تجزیه و تحلیل اطلاعات و اسناد متعدد این نتیجه حاصل شده که هر یک از سه دولت سازندگی، اصلاحات و نهم مولفه های خاصی از آزادی سیاسی را مورد تاکید وتوجه جدی تر قرار دادند. دال مرکزی در فضای گفتمانی آزادی سیاسی در ایران در دوره ریاست جمهوری آقای هاشمی آگاهی و آگاه سازی است و از نگاه ایشان توجه به دو مقوله آزادی و آگاهی و ارتباط آنها با یکدیگر در هر نظام سیاسی از جمله مهم ترین بنیان های آزادی سیاسی است. اما در دوره ریاست جمهوری آقای خاتمی دال مرکزی آزادی است که دال های دیگر مانند نظام اسلامی، مردم سالاری، قانون، دین و .. حول این محور شکل می گیرند. در نهایت در دوره اول ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد دال مرکزی قانون و قانون مداری است و در همین راستا انتخابات، احزاب و رسانه ها به عنوان مولفه های تامین کننده آزادی های سیاسی و ابزار نظارت بر قانون و اعمال آن مورد توجه جدی بوده اند.